Leið númer 2 á mynd

Berg, Gráða 5.7- 70 m – 2-3 klst.
FF: Jón Geirsson, Höskuldur H. Gylfason og Snævarr Guðmundsson, 16. maí 1981.

Skemmtileg leið, alls 3 spannir. Fylgir syllum og þrepum til skiptis.Lykilhlutar í enda fyrstu spannar og upphafi annarar. Auðveldari er ofar dregur.

Leið númer 1 á mynd

Brekkukambur rís ofan Miðsands, þar sem Olíustöðin er. Í Miðsandsárgili hefur ein ísleið verið klifin. Að henni er gengið frá Olíustöðinni.

Tvö ísþrep, hið fyrra 15-20 m og það seinna 10-15 m á hæð eru lykilhlutar Skrepps, en
snjóskafl er á milli.

FF: Leifur Örn Svavarsson og Hjörleifur Finnsson, 12. mars 1989.

Græna línan,

9-10 spannir, 900-1000m hækkun, gráða: TD+

Til að komast að rótum leiðarinnar þarf að ferðast yfir Skaftafellsjökul. Ef farið er í lok mars eða í apríl, þá ætti ekki að vera snjóhula á honum. Skaftafellsjökull er hinsvegar mjög sprunginn og hafa teymi tekið á bilinu 3-8 tíma að koma sér yfir jökulinn og að rótum fjallsins eftir því hvernig þau hitta á sprungusvæðin.

Björgvin Hilmarsson skrifaði eftirfarandi lýsingu á leiðinni eftir að hann klifraði hana árið 2012. „Þegar við komum upp undir vegginn byrjuðum við á að ganga upp snjóbrekkur, um það bil 3-400 metra að þeim stað þar sem fyrsta klifurspönnin hófst. Sú var ansi þunn til að byrja með og þurfti að læðast upp laust grjóthröngl þar til hægt var að komast í ís sem var til að byrja með af mjög skornum skammti. Eftir það tók við betri ís og svo brött snjóbrekka. Næsta spönn lá áfram upp bratta snjóbrekku og að klettahrygg sem við klifruðum upp á og hliðruðum svo eftir að næstu snjóbrekku sem leiddi okkur að brattara klifri. Framundan var svo klifur upp höft með misgóðum og misbröttum ís þar til við komum að þeim stað þar sem þessi nýja leið sameinast þeirri upprunalegu. Síðasti kaflinn upp á topp er sameiginlegur. Erfiðasta spönnin er sú fyrsta sem er sameiginleg með gömlu og nýju leiðinni en það er fimmtu gráðu íshaft.“

Frá toppi Skarðatinda er best að stefna í norður og þræða niður brekkur þar til að maður kemst niður austanmegin og niður á Skaftafellsjökul. Einnig er hægt að fara niður vestan megin og koma niður í Morsárdal. Báðar niðurleiðir eru varhugarverðar og þá sérstaklega leiðin niður í Morsárdal, félagi í Ísalp dó í þeirri hlíð stuttu fyrir frumferðina á Austurveggnum 1988.

FF: Jean-Baptist Deraeck, Sebastien Ibanez, Sébastien Ratel og Stephane Benoist.

Leiðin var áður þekkt sem „ÍBV“ og var í fjögur ár skrifuð á íslenskt teymi. 2016 komu hinsvegar í ljós upplýsingar um að leiðin hafi verið farin af frönsku teymi árið 2007 og tilkynnt um það inni á heimasíðu Ameríska alpaklúbbsins en létu engan vita hjá Ísalp eða á Íslandi yfir höfuð.

Finna má frábæra grein um leiðina ásamt leiðavísi fyrir Skarðatinda í ársriti Ísalp frá 2015.

Myndir teknar í ferð ÍBV teymisins árið 2012

Rauð lína á myndinni

Til að komast að rótum leiðarinnar þarf að ferðast yfir Skaftafellsjökul. Ef farið er í lok mars eða í apríl, þá ætti ekki að vera snjóhula á honum. Skaftafellsjökull er hinsvegar mjög sprunginn og hafa teymi tekið á bilinu 3-8 tíma að koma sér yfir jökulinn og að rótum fjallsins eftir því hvernig þau hitta á sprungusvæðin.

Í frumferðinni á vegginn var tekinn með útilegubúnaður og tjaldað undir grettistökum við fjallsræturnar.

Orginal leiðin á vegginn byrjar í mikilli snjó brekku og fer síðan inn í Hvelfinguna sem ætti að vera full af ís. þegar komið er upp í hvelfingunni tekur við önnur snjóbrekka. Eftir seinni snjóbrekkuna teuk við belti ísfossa, þar sem að leiðirnar tvær á vegginn sameinast, þarna eru mestu erfiðleikarnir í leiðinni, WI 5 foss. Eftir aðal haftið slaknar aðeins á erfiðleikunum og klifrið upp á topp er ekki tæknilega erfitt, en tortryggt.

Klifrið upp vegginn tók um 5 tíma í frumferðinni. Frá toppi Skarðatinda er best að stefna í norður og þræða niður brekkur þar til að maður kemst niður austanmegin og niður á Skaftafellsjökul. Einnig er hægt að fara niður vestan megin og koma niður í Morsárdal. Báðar niðurleiðir eru varhugarverðar og þá sérstaklega leiðin niður í Morsárdal, félagi í Ísalp dó í þeirri hlíð stuttu fyrir frumferðina 1988.

FF: Snævarr Guðmundsson og Jón Geirsson, vor 1988, 1000m hækkun, gráða TD+

Finna má frábæra grein um leiðina í ársriti Ísalp frá 1989

Eftirfarandi leiðarlýsing er frá Ívari Finnbogasyni, þegar hann fór leiðina 2005

#1
Hvelfingin, líklega um 150m af ís. Mest auðvelt 3.gr. Þegar við Gummi fórum þetta klifruðum við á hlaupandi tryggingum.

#2
Fyrsta hliðrun. Mest megins snjór og auðveldir klettar, tortryggt.

#3
Lítill foss, í okkar tilfelli mixuðum við upp hægramegin þar sem fossinn var akkurat í skotlínunni. Ekki vera of seint á ferð þarna.

#4
Auðveld hliðrun. Þessi brekka er ekki brött.

#5
Er ekki alveg viss um hvar við fórum upp þarna. Öll brekkan var ís og lítið mál að klifra hana.

#6
Stund sannleikans. Hér er maður kominn inn í lítið gil og inni í því er lítill foss. Ísinn er venjulega lélegur. Í okkar tilfelli voru engar millitryggingar og megintrygginguna var einfaldlega hægt að toga út úr slyddunni þegar það var tímabært.

#7
Lokaveggurinn var þunnur snjór og ís ofan á klettum. Hægt var að setja inn einhverja megintryggingu. Auðvelt klifur en gersamlega ótryggjanlegt. Þessi spönn endar á hryggnum.

#8
Þegar hér er komið brosir klifrarinn eins og hann hafi verið í trekant með Naomi Campell og Claudiu Schiffer.

Athugið að þetta er byggt á aðstæðum þegar ég og Gummi Spánverji fórum. Held 1999 frekar en 1998. Þó að það séu reyndar nýjustu upplýsingar um aðstæður á veggnum eru þær ekki alveg up to date! Auk þess er langt síðan og ekki endilega víst að ég muni allt satt og rétt. Enda á þetta að vera ævintýri, ekki satt?

Mann ekki tímasetningar en held við höfum lagt af stað klukkan 05:00 og verið komnir í Skaftafell (tókum niður tjaldið á leiðinni) klukkan 22:30. Líklega tekur það amk 4 tíma að komast undir vegginn frá Skaftafelli. Best að fara inn á miðjan Skaftafellsjökulinn þar sem hann er minnst sprunginn.

Til að komast niður er farið í norður eftir hryggnum og svo niður á jökulinn. Athugið að allir fara of snemma niður og komast í vændræði í ansi bröttum kletta brekkum.

Góða skemmtun og takið fullt af myndum, við frændurnir vorum of stressaðir til að taka myndir.

N5 in the topos, valley B second from the left on the way up

Vegur liggur norður fyrir olíutankana vestan Bláskeggsár. Gengið er um Slysgeira upp með Gljúfurá, sem rennur í Bláskeggsá og þaðan til sjávar vestan Þyrils í Hvalfirði. Svæðið stendur í u.þ.b. 450 metra hæð og er um 45-60 mínútna gangur að leiðunum. Þegar komið er upp á heiðina í um 300 metra hæð kemur svæðið í ljós og blasir leiðin Langsótt við sem stakt kerti. Aðrar leiðir í dalnum eru ekki sjáanlegar fyrr en inn í Gljúfurdal er komið. Hettusótt er vestan við hrygg sem skiptir Gljúfurdal.

FF: Víðir Pétursson og Jón Þorgrímsson, 3. des. 2001, 25m

N7 in the topos, valley B second from the left on the way up

Vegur liggur norður fyrir olíutankana vestan Bláskeggsár. Gengið er um Slysgeira upp með Gljúfurá, sem rennur í Bláskeggsá og þaðan til sjávar vestan Þyrils í Hvalfirði. Svæðið stendur í u.þ.b. 450 metra hæð og er um 45-60 mínútna gangur að leiðunum. Þegar komið er upp á heiðina í um 300 metra hæð kemur svæðið í ljós og blasir leiðin Langsótt við sem stakt kerti. Aðrar leiðir í dalnum eru ekki sjáanlegar fyrr en inn í Gljúfurdal er komið. Langsótt er flughált og snarbratt fríhangandi kerti sem á þessum tíma var ágætlega vaxið niður.

FF: Jón Gauti Jónsson og Leifur Örn Svavarsson, 3. des. 2001, 25m

Above the line far in the canyon there is another little step marked as N10 in the topos, might get buried in snow late in season

N3 in the topos, valley A first from the left on the way up

Vegur liggur norður fyrir olíutankana vestan Bláskeggsár. Gengið er um Slysgeira upp með Gljúfurá, sem rennur í Bláskeggsá og þaðan til sjávar vestan Þyrils í Hvalfirði. Svæðið stendur í u.þ.b. 450 metra hæð og er um 45-60 mínútna gangur að leiðunum. Þegar komið er upp á heiðina í um 300 metra hæð kemur svæðið í ljós og blasir leiðin Langsótt við sem stakt kerti. Aðrar leiðir í dalnum eru ekki sjáanlegar fyrr en inn í Gljúfurdal er komið. Þegar komið er upp í dalinn er farið vestan megin við hrygg sem skiptir honum í miðju. Tveir fossar eru þá áberandi og er Torsótt augljósasta línan hægra megin í botni dalsins.

FF: Jón Gauti Jónsson og Leifur Örn Svavarsson, 3. des. 2001, 40m

Before the line there is a little step 7-10m N1 in the topos, can be avoided on the right

Half way in the canyon there is another step 7m N4 in the topos (last picture)

Leið merkt sem 31b.

Gráða WI5, FF: Páll Sveisson, Guðmundur Helgi og Jórun Harðardóttir, Örugglega eitthvað í kringum 1990.

Næsta skál/gil til hægri/vestur miðað við Sóley og Dreyra. Flott leið og alls ekki síðri heldur en Dreyri.

Mestu erfiðleikarnir eru í fyrstu tveim spönnunum sem geta verið allt að 5 gráðu ísklifur, oft er þó hægt að krækja frá helstu erfiðleikum. Síðan kemur snjóklifur með nokkrum íshöftum upp á hrygginn sjálfan þar sem leiðin sameinast öðrum leiðum á svæðinu (Dreyra, Sóley, Austurrif, Skarðshryggur o.s.fr.) síðasta spönninn getur oft verið frauð sem erfitt getur verið að tryggja. Ef mönnum lýst ekki á síðustu spönnina þá er auðvelt að hliðra út í niðurgöngugilið til austurs. Ekki er hægt að komast út úr fyrstu tveim spönnunum nema síga niður.

Ef það er mikill ís þá er hægt að tryggja alla leiðina með ísskrúfum. Annars koma snjóhælar sér vel og bergtryggingar.

Leið merkt inn sem 30b.

FF: Guðjón Snær og Haraldur Ólafsson, páskana 1991.

Liggur hún upp hvilft vinstra megin við Sólei.

Leiðir merktar inn sem 8

Gráða 1 – 100-200 m

Fjölmargar snjólænur liggja upp SA-hlíðar Skarðshyrnu, allar þó af svipuðum erfiðleikum. Þessi afbrigði eru velþekkt.

Leið númer 6

Gráða 1 – 150 m –
FF: Ari Trausti Guðmundsson og Olgeir Sigmarsson, maí 1979.

Snjólæna norðan við leið nr. 1 sem liggur upp á Skarðshyrnu.

Leið merkt sem 7.

Gráða I/II – 400 m – 1-3 klst.
FF: Ari Trausti Guðmundsson, 1969.

Fjölbreytt og skemmtileg leið. Frá Efraskarði er stefnt á Skessusæti (702 m), sem er lítill tindur undir Miðhrygg og er öllu léttara að koma austan að honum en vestan. Haldið er upp og yfir tindinn og að miðhrygg Skarðshyrnu. Upp hrygginn eru afbrigði að vali fjallamannsins. Þá er oftast farið austan við hrygginn.

Leið merkt sem 5.

Gráða 2 -200 m – 1-2 klst.
FF: Ari Trausti Guðmundsson og Peter Wiedthaler, apríl 1975.

Falleg auðrötuð leið, aðallega snjóleið með nokkrum léttum íshöftum

Best er að ganga niður leið 37 um Skessusæti

Leið merkt sem 4.

200M. Berg klifur leið í gráðu III. með nokkrum IV. hreyfingum. Hóflega erfið klifurleið. Tvær fyrstu spannirnar eru erfiðastar með hreyfingum af IV. gráðu í þeirri efri. Leiðin byrjar hægra megin á rifinu, í mynni A-Miðgils. 3-4 spannir með léttara brölti í efri hluta. Þokkalegar megintryggingar.

Best er að ganga niður leið 37 um Skessusæti

FF. Jón Geirsson og Snævarr Guðmundsson 25. sept. 1982

Athugið að þetta er ekki eini Giljagaurinn á landinu, það er einn inni í Þórsmörk og annar í Fljótshlíð, passið að rulga þeim ekki saman. Ísalp telur að nú sé nóg komið af Giljagaurum, nú sé komið að öðrum jólasveinum sem ekki hafa fengið leiðir nefndar eftir sér, s.s. Hurðaskellir eða Skyrgámur.

Leið merkt sem 3.

Gráða: 2/3 -200 m – 2-3 klst.
Fyrst farin: Jón Geirsson og Snævarr Guðmundsson, 3. jan. 1982.

Mjög falleg klifurleið upp vestara gilið af tveim sem ganga upp á tind Skarðshyrnu. Auðrötuö. Brött höft í neðri hluta leiðarinnar.

Best er að ganga niður leið 37

Leið merkt inn sem 1a

Læna þessi telst við vetraraðstæður ná 1. gráðu að erfiðleikum, en bæta má því við að skíðað hefur verið niður hana.

Þægilegast er að ganga niður eftir leið 37 um Skessusæti

Leið merkt inn sem 16

Gráða 1-2 – 500 m – 2-3 klst.
FF: Jón Geirsson og Snævarr Guðmundsson, 8. okt. 1983.

Löng, en skemmtileg leið. Auðrötuð, en brött í efsta hluta. Að jafnaði fær allan ársins hring.
Frá Mórfellstaðakoti er haldið inn með Mófelli að vestan, upp Mógil og yfir Ok (523 m) að fjallsrótum (1-2 klst). Yfir létt klettabelti, upp hjarnskaflinn og inn i augljóst gil. Oft hengja við toppinn.

Leið merkt inn sem 15

Gráða 2 -600 m-ca.2 klst.

FF: Þorsteinn Guðjónsson, desember 1983.

Gengið inn Kaldárdal þar til komið er rétt innan við Mórauðahnúk. Þar er haldið beint upp hlíðina og er hún auðfarin uns kemur efst við brúnina. Þar er klettabelti af 2. gráðu. Til niðurferðar er best að fara norður af Mórauðahnúk vestan megin við Seldal.

Leið merkt sem 19

Gráða 1 – ca 500 m – 2-5 klst.
Úr botni Hornsdals er stefna tekin á krikann sem gengur niður úr Katlaklauf. Snjólænan er án allra hindrana, en þó skal hafa gaða gát á snjóflóðahættu í gilinu. Fáfarin leið. Úr skarðinu má halda á tind Skessuhorns eða Þverfjallskamb, þá eftir leið nr. 28.