Klifrað er eftir leið Páls Sveinssonar og Guðmundar Helga fyrstu tvær spannirnar en í þriðju spönn er klifrað beint upp í stað þess að hliðra til hægri. Leiðin er 120m og 5. gr.
FF: Dagur Halldórsson og Kjartan Þorbjörnsson, 29. janúar 1995.
Route next to Canada dry (red line) by the farm of Fit. Route in green
Unfortunately we were just one day too late and the first pitch was almost gone but the rest of the route was in prime conditions.
We did 5 pitches up to WI5
Approach: park the car by the farm (ask permission to farmer) and the after going over the hill point straight to the route , about 15-20min.
Descent: we rappelled down with V-thread and a tree (4 rappel 70m ropes), another option is to get to the top and walk toward Seljalandfoss and then lower by the waterfall of Drifandi, similar to the routes on Paradisarheimt.
Leiðin er skráð sem fyrsta P6 leiðin á Íslandi. P6 gráðan kemur frá því að Palli notaði lengi vel ekki WI 6 gráðuna, lét skalan bara enda í WI 5.
Eftirfarandi ummæli hafa fallið um leiðina
Siggi Tommi: Ja, hvernig á að meta P6 annars?
Þetta var alla vega alveg óheyrilega yfirhangandi og tæknilegt nánast alla leið.
Fyrsta spönnin var sú allra erfiðasta sem ég hef klifrað (mun erfiðari en fyrsta spönnin í Stekkjastaur á Festivalinu í fyrra en Albert og co. sögðu hana vera WI6) og fær Robsterinn stórt prik fyrir að leiða hana svona glæsilega.
Önnur spönnin var aðeins skárri, „bara“ létt í fangið fyrri partinn og svo lúmskt erfitt lóðrétt restina eftir hliðrun undir tjaldi. Erfiðari en flestar 5. gráður sem ég hef prófað og prýðilega leitt hjá Hr. R.
Þriðja spönnin var svo meira hressandi en leit út fyrir með tveimur 5m létt slúttandi höftum og rest aðeins skárri (samtals 25m brattur ís) og svo 25m skrölt upp fyrir brún. Nokkuð hressandi leiðsla fyrir mig en ætli hún hafi ekki verið svona temmileg WI5 (ætli það sé ekki ca. P3?
Var Palli búinn að gráða þessa leið annars?
Palli: Til hamingju félagar.
P gráða er gríngráða sem festist á mig þar sem ég gráðaði aldrei hærra er 5. Bjarata hliðin er WI6 en ég hún fékk P til að halda gríninu á lífi.
Neðri hluti leiðarinnar leit út fyrir að vera svipaður og þegar ég fór hana en efrihlutinn leit út fyrir að vera mun erfiðari en um árið.
Þetta gerist nú ekki mikið erfiðar ef þetta á að kallast ísklifur á annað borð.
Lengst til hægri í breiða Paradísarheimtarþilinu. Fer til hægri og upp í augljósa skoru. Skoran nær að vera í skugga betur en aðrar leiðir undir Eyjafjöllum og er því yfirleitt fyrst í aðstæður
FF: Páll Sveinsson, Guðmundur Helgi Christensen og Hallgrímur Magnússon.
Klifrað var enn eitt afbrigðið af Paradísarheimt, nú lengst til vinstri. Leiðin er svipuð eðlis og hinar. Mikil bleyta var í byrjun annarrar spannar og enginn ís á síðustu 15m sem eru klifraðir í brattri grasbrekku. Leiðin
er 120m og 4. gráða. Það voru þeir Magnús Gunnarsson, Karl Ingólfsson og Páll Sveinsson sem fóru hana. Eyjafjöll, Norðurhliðar
Klifrað er eftir leið Páls Sveinssonar og Guðmundar Helga fyrstu tvær spannirnar en í þriðju spönn er klifrað beint upp í stað þess að hliðra til hægri. Leiðin er 120m og 5. gr.
FF: Dagur Halldórsson og Kjartan Þorbjörnsson, 29. janúar 1995.
Fyrir ofan bæinn Fit undir Eyjafjöllum. Áberandi lína sem þekkist helst af því að miðja hennar sést ekki frá bænum. Og efsti hlutinn ekki þegar maður er kominn dáldið austur fyrir bæinn.
5.gr. Er reyndar líklega ekki mikið brattari en þessar hefðbundnu Eyjafjallaleiðir en þegar ísinn er í fangið nánast allan tímann þá er það líklega 5.gr. Þó hann sé mjúkur.