Leið nr. 41 á mynd.

Leiðin liggur upp ísuð klettabelti og býður upp á tvö afbrigði (WI3/4) , 50m.

FF.: Helgi Benediktsson og Arnór Guðbjartsson.

Leið merkt inn sem A9 á mynd

100m

Fyrst farin Feb ´91: Páll Sveinsson, Guðmundur H Christensen
Überklassík. Leið sem allir málsmetandi ísklifarar verða að fara. Yfirleitt farin í þremur spönnum, 40m WI4 fyrsta spönn, svo 30m WI4-5 önnur spönn og svo 30m WI5 lokaspönn sem endar í bröttu snjóklifri upp á brún. NB oft er stór hellir í lok 2. spannar, þar sem þægilegt er að gera stans.

Niðurgöngugil er vestan (hægra) megin við leiðina. Varist samt að hallinn á brekkunni er klassískur snjóflóðahalli, faið með gát!

Leið merkt inn sem A8 á mynd

50m, WI 6 M6

Fyrst farin Mar ´91: Páll Sveinsson, Guðmundur H Christensen
Leiðin liggur upp hvelfinguna ofan Tjaldsúlnanna,
beint ofan við mið-Súluna. Eftir að Tjaldsúlunni
lýkur tekur við erfiður íslaus kafli (tortryggður) inn
í hvelfinguna. Þaðan eru svo brött kerti eða tjöld til
að komast út úr slúttinu og endað í bröttu snjóklifri
upp á brún.

Leið merkt sem 23

PD. 120M, sirka 1-2klst.

Stutt afbrigði af N-veggnum og NA-hrygg. Erfiður ísfoss neðst. Haldið upp greinilega gróf austarlega í veggnum sem endar á miðum NA-hryggnum. 3 spannir, en þá sameinast hún leið nr. 22. Tilvalin leið fyrir þá sem stefna á NV-vegginn seinna meir.

Leið nr. 40 á mynd.

Breiður og greinilegur fjallshryggur sem býður upp á létt brölt í endann.

Gráða: 1, 300m.

Leið merkt inn sem A7, a), b) og c) á mynd

50-60m

a) Vinstri súlan byrjar í um 20m slabbi með smá
hliðrun til hægri. Þá tekur við 5-10m lóðrétt íshaft
og síðan 10-15m af léttara klifri upp í efstu
ísbunkana. WI4
b) Miðsúlan býður upp á nokkur afbrigði, flest
kringum WI4+/5-, erfiðast um 20m bratt þil fyrir
miðri leið.
c) Hægri súlan er jafnan erfiðust Súlnanna og lengst
(60m), oftast WI5- eða erfiðara. Byrjar í WI4 slabbi
en síðan taka við 20-30m af lóðréttu klifri og síðan
10m slabb upp í efstu ísbunkana.

Leið nr. 39 á mynd.

Einskonar skarð eða breitt gil austan við Þverfellshorn. Einföld snjólæna.

Gráða: 1, 250m.

Leið merkt inn sem A6 á mynd

60m

Fyrst farin 15. apr ´93: Þorvaldur V Þórsson, Magnús
Gunnarsson
Ýmist farin sem afbrigði við Einfarann eða sem
framhald af vinstri Tjaldsúlunni (eftir hliðrun til
vinstri á stórri snjósyllu). Byrjar á 20m lóðréttu
íshafti og endar á heilli spönn af brattri snjóbrekku.
Myndast seint á tímabilinu, einkum við bráðnum á
snjó frá brún.

Leið merkt inn sem A5, a) og b) á mynd

150m

Fyrst farin 22. nóv ´81: Jón Geirsson, Snævarr Guðmundsson
a) Falleg leið upp gilskorning. Nokkur brött íshöft.
Aðal erfiðleikarnir felast í síðustu spönninni, sem er
íslítill strompur, sem endar í bröttu snjóklifri upp á
brún. Þægilegast er að fara annað hvort lengst til
hægri eða vinstri þegar komið er upp úr leiðinni til
að losna við stærstu hengjuna sem gnæfir gjarnan
yfir miðri leiðinni (WI3)
b) Annað afbrigði af Einfaranum er upp áberandi
ísþil á höfuðveggnum vinstra megin við strompinn í
orginalinum (WI4 oftast)

Leið merkt inn sem A4 á mynd

150m

Fyrst farin Des ´94: Guðmundur H Christensen
Áberandi ís/snjóleið austan (v. megin) við
Einfarann. Nokkur brött íshöft með léttara snjóklifri
á milli.

Leið merkt inn sem A3 á mynd

80m

Fyrst farin Páskar ´91: Páll Sveinsson, Guðmundur H
Christensen, Hallgrímur Magnússon
Blönduð mosa-, kletta- og ísleið af Eilífstindi og
áfram upp hrygginn og síðan upp á stefnið á brún
Esjunnar. Aðal erfiðleikarnir eru síðustu 30m.

Leið númer A2

Leiðin hefur ekki formlegt nafn eða gæti jafnvel borið annað nafn, ábendingar um það eru vel þegnar

Snjór/ís 600m

Fyrst farin Okt ´89: Guðmundur H Christensen
Falleg snjóleið hægra megin við leið A1
(Eilífstind). Farið er upp gil hægra megin við leið
A1, fylgt upp að Eilífstindi og þaðan út í leið A1. Ís
er í neðri hluta leiðarinnar en berg og mosi ofar.

Leið merkt sem 22

PD. 450M, 1-3klst. Líklegt FF: Guðmundur Einarsson frá Miðdal og Nicholas B. Clinch árið 1950.

Frá Kötlum er haldið upp bratta snjófönn upp á öxlina undir hryggnum. Upp hrygginn liggur ein fallegasta leið á SV-horni landsins. Skiptast á misbrött höft og syllur. Vinsæl leið og sígild.

Leið merkt inn sem A1 á mynd

Snjór 600m

Fyrst farin Jan ´78: Félagar í HSSR
Skemmtilegt snjógil án teljandi erfiðleika.
Eilífstindur sjálfur er lítill klettur, 6-7m hár. Frá
honum er um 100m hækkun upp á brún, um gilið til
vinstri. Þar er oft hengja en yfirleitt hægt að sneiða
framhjá henni hægra megin í gilinu.

Leið 57 í gamla leiðarvísi

Leið merkt sem 21

Gráða I-II. 450M, sirka 2klst. Frá Kötlum er leið nr 22 (Hryggleið) fylgt upp á Flata, undir NA-hryggnum og í stað þess að halda áfram eftir honum er sveigt út í Austurhlíðarnar. Upp þær eru ýmis létt afbrigði, en greinilegasta leiðin er um snjólænu þá sem gengur næsta beint niður frá hátindi fjallsins. Læna þessi var skíðuð niður veturinn 1987 af Óskari Þorbergssyni og Einari Stefánssyni.

Þrándarstaðafossarnir eru tveir og með talsverðu millibili. Seinni fossinn er í stórri skál með mörgum öðrum leiðum og fær því að vera skráður sér.

Neðri fossinn er stuttur (10m) en getur verið snarpur. WI 3-4 eftir árferði. Neðri fossinn er alla jafna mjög vatnsmikill og getur tekið langan tíma að komast í klakabönd. Klifrið með gát og passið að leggja ekki af stað ef hann er bara þunnt rör.

Þegar komið er upp úr fossinum, við næstu flúðir, er djúpur hylur sem oft frýs ekki yfir en getur verið falinn af snjó. Hér hafa klifarar farið ofan í og það er hægara sagt en gert að komast uppúr aftur. Farið með gát!

Auðvelt er að ganga upp fyrir fossinn og koma fyrir ofanvaði, sem gerir leiðina að frábærum stað fyrir byrjendur til að æfa tökin.

Leið númer 30

Skemmtileg ævintýraleið upp gil innarlega í firðinum í Reynivallahálsi, skömmu áður en komið er að Brynjudal. Byrjunin og endirinn bjóða upp á stífasta klifrið en miðkaflinn er nokkuð léttur.

FF.: Jón Geirsson og Snævarr Guðmundsson, 29. des 1986.

líklega hefur Jón Geirs et al. klifrað vinstra afbrygði af Nóngili fyrir 1990.

Ýringur (WI5, 200-500m) er önnur klassík leið, nokkur hundruð metra austan við Flugugilið í suðurhlíð dalsins. Leiðin býður upp á alpafíling í þröngri skoru/rennu með nokkrum mislöngum höftum frá WI2-WI5 og endar öllu jöfnu í “Haftinu”, sem er 20-25m stíf spönn efst í skorunni áður en hún flest út fyrir ofan. Um 200m ofan við er svo um 50m WI3/4 lokahaft, sem endar nánast uppi á fjallinu og gefur þessi framlenging prýðis alpafíling á upp- og niðurleiðinni. Yfirleitt er farið labbandi niður úr Ýringi til vesturs (utar í dalnum) og er hægt að þræða sig ágætlega í gegnum skriðuna á 100-200m bili næst Ýringi.

Lokafossinn, Árni leiðir. Mynd: Sigurður Ragnarsson.