Svör sem þú hefur skrifað
-
Svör
-
Thad er ekki ad spyrja ad thvi med markadsguruinn okkar, hann er vel ad ser i ollu drasli. Tho reyndar se liklega kvennfatnadur hans helsta sergrein.
Nei, madur er svona meira ad skoda KidKomfortIII burdarstol og Burlay hjolavagna heldur en ad vera ad velta fyrir ser nyustu masokistatolunum a markadnum.
Samt gaman ad heyra ad menn hafa skodanir a thessu!
Þetta átti að vera:
BD framleiðir frábæra fetla sem hægt er að festa og losa með anniri hendi, man ekki hvað þeir heita.Góðar stundir á fjöllum!
Það sem þú ert að biðja um er í rauninni ekki til, ekki frekar en að maður fær ekki skíði sem virka vel í að fara yfir Vatnajökul og til að fara í Bláfjöll.
Fáðu þér frekar almennilegar klifuraxir. Ef þú ert að gera eitthvað sem krefst tveggja axa þá muntu einnig kunna að meta það að vera með góðar græjur.
Líklega eru Simond Naja þær sem komast næst því sem þú ert að leita að, léttar og hægt að reka skaftið hindrunarlaust niður. Þær eru einnig mjög góðar ísklifuraxir, sérstaklega fyrir byrjendur og þá sem eru ekki mjög líkamlega sterkir.
Þær voru einnig mjög vinsælar en þar sem er mjög erfitt að uppfæra þær í ólalausar axir þá er örugglega hægt að fá nokkur notuð eintök fyrir ekki svo geðveikislega mikinn pening.Það er einnig hægt að fá ódýrari útgáfur af öxum sem eru með föstu blaði, og/eða fastri hyrnu og hamri. Ég verð að viðurkenna að ég er ekki mjög mikill aðdáandi þessháttar tóla. Oftast er balance-inn lélegur (hausinn of léttur) og maður kemst einnig fljótlega að því að maður þarf að skipta út brotnum og skemmdum hlutum.
Hvað Nöjurnar varðar þá er betra að hafa ekki losanlega fetilinn, Simond klúðraði bæði fetlinum og festingunum fyrir þær og þær eru auk þess mjög óþægilegar þegar maður heldur um hausinn á exinni í göngustellingu.
BD framleiðir frábæran fetil sem festistAnnar kostur, sem er mjög vanmetin af íslendingum, er að eiga eina góða gönguexi (langa) og eiga svo stutta (létta) klifurexi með hamri.
Þetta nýtist náttúrulega ekki í alvöru ís en er frábært fyrir almenna fjallamennsku. Fyrir svona er betra að velja gönguexi sem er með örlítið brattara blaði en á “klassískum” öxum.
Fyrir auðveldari ferðir og skíðaferðir tekur maður svo náttúrulega bara gönguexina með.kv.Ívar
Frábær framkvæmd á frábæri hugmynd sem á örugglega eftir að verða mörgum hvattning til dáða.
Tel samt líklegt að þetta „met“ eigi eftir að standa jafnvel lengur en hitt metið hans Olla.
Enda ekki fyrir hvern sem er að fylgja í þessi fótspor.
Til hamingju Olli !
Ég er hræddur um að þú getir ekki eignað ykkur skíðamönnum heiðurinn af að vera duglegastir í þetta skiptið.
Það er nokkuð augljóst hverjir eru duglegastir hvort sem litið er á magn eða gæði — Klettaklifrararnir.
Allar aðrar greinar hvort sem það er Ísklifur, skíði, háfjallaklifur eða alpinismi eiga í vök að verjast þrátt fyrir ágætist tilþrif stöku einstaklinga.
kannski er máið að fara að verða sér úti um innanhúss aðstöðu fyrir þessar greinar líka!
Sem þýðir það að Helgi Ben hefur haldið íslenska hæðarmetinu í flokki grímulausra, þangað til [líklega] í gær!
Cool!
Þessu var nú bara hent þarna inn til að kreysta fram bros á einhverjum – alls ekki að reyna að segja neitt með þessu!
Já það kæmi á óvart ef Leifur væri ekki meðal þeirra sem stóðu á toppnum í dag. Hingað til hefur háfjallaferillinn hans amk verið 100%.
Var samt ekki Everest gengið (#1) súrefnislaust þarna uppi?
Ef svo er gerir það Leif fyrsta Íslendinginn sem er klipptur eins og stelpa til að fara súrefnislaus á tind yfir 8.000m
Alltaf hægt að vera fyrstur í einhverju!
En svona í tilefni af því að íslenskum Everest-ferðum fer hratt fjölgandi þá má benda á skemmtillega tölfræðisamantekt hér …
http://www.mounteverest.net/news.php?news=16540
Ég bíð samt spenntur eftir að heyra loka niðurstöðuna.
Já Olli
Eins og þú hefur líklega komist að núna á síðustu mánuðum er ekki alltaf auðvelt að finna góðan félaga sem er til í að fara út að leika.Þetta hjá Leifi virðist nú allt vera í góðum gír. Hann virðist vera í góðum hóp (svona eftir fyrstu grisjun) og leiðangursstjórinn virðist ekki vera á þeim buxunum að gefast upp nema til að ná fluginu heim. Svo þetta er nú allt í góðu. Enn!
Hinsvegar get ég alveg tekið undir það með þér að góður félagsskapur traustra vina gefur svona ferð aukið gildi.
Á hinn bogin er ekki mikið auðveldar að finna félaga í svona ferð en í Esjufjöllinn eða Mýrdalsjökul (svo ég taki nú dæmi af Hálandahöfingjanum sjálfum).
Þá er lítið annað að gera en að drífa sig bara af stað út í hinn stóra heim og vonast til að lenda með skemmtilegu fólki.Það er jú aðeins ein ákvörðun sem maður getur tekið í svona sem maður getur verið alveg viss um að sjá eftir. Það er að ákveða að fara EKKI!
Svo til allra sem er að hugsa um að fara að klifra, stórt eða smátt, segi ég bara:
……………….GO, GO, GO!!!!!!!!!!!!!
Og þá er það bara stóra spurning til Olla:
Hvað kemur næst?
Leifur og co. eru enn negld föst í búðum 1 eins og sjá má á síðunni hjá Adv. Consult.
http://www.adventureconsultants.co.nz/AdventureInternational/ChoOyu2007/
Vona bara að strákurinn fái sitt tækifæri!
Og en eykst spennan. Ég þori varla lengur að fara á klósettið eða að fá mér að borða.
Ekkert elsku mamma í sól og blíðu lengur, Leibbi kominn í alvöru fjalla pakka. Ekki spurning um að hann er réttur maður á réttum stað – en hefur leiðangurinn tíma – og tekur leiðangursstjórin auðveldu og öruggu leiðina út og blæs allt af eða er hann líka réttur maður á réttum stað?
Hvað ef minni spámennirnir í hópnum missa móðin, fær okkar maður back-up til að klára málin?
Það er án efa mikil pólitík í gangi núna í Base Camp. Sumir vilja bara fara heim með reisn (geta sagt að engin annar hafi toppað) en aðrir eru gallharðir á að halda út og bíða færis.
Leiðangursstjórarnir eru líklega farnir að sveigjast á það að halda heim, klára snemma og koma með alla heim. Heillar oft meira en að vera ábyrgur þegar allt fer til fjandans.
Eins og venjulega í fjallamennsku er línan milli þess að vera hetja og fáviti ansi þunn! Þeir hjá Adventure Consultants vita það víst nógu vel af reynslunni (Leifur er í Adv.Consultants leiðangir)!Spennandi, spennandi!
Það verður einnig gaman að frétta hvort þessi stormur hefur áhrif á vini okkar á Amadablam.
Spennan eykst hjá Leifi.
Enn og aftur órtúlega gaman hjá svona sófafjallamanni að fá að fylgjast með þessu nánast í beinni.
Greinilegt að það þarf ekki Hardcore til svo að menn fái nóg af leiðangursstjórum. Reyndar ekki öfundsvert starf þegar kúnarnir eru vanari að segja öðrum fyrir verkum.Einnig báðir þumlar upp til Olla, You can do it!
kv.
SófacoreÉg fór einu sinni þarna niður með nokkrum góðum félögum. Þeir voru með ágætis tengingu inn í björgunarsveitirnar og voru með eitthvað af static línum. Ekki samt alveg eins mikið og Robbi og félagar þannig að við þurrftum að binda saman tvær línur til að ná niður.
Einhvernvegin fer það alltaf þannig að ég er sendur niður fyrstur þegar þarf að prófa eitthvað (eða síðastur þegar fjarlægja þarf allar auka tryggingar úr akerum).
Við vorum búnir að æfa okkur í að komast yfir hnútinn á niðurleiðinni og mín aðferð var einfaldlega að færa mig yfir í júmmarana og taka sigtólið og koma því fyrir fyrir neðan hnútinn. Því næst setjast aftur í sigtólið og kippa júmmurunum með áður en ég kláraði niður.
Þetta var allt saman einfalt mál og gekk hratt og vel. Sigtólið sem ég notaði var svokallaður Alpi sem virkar þannig að lítil skrúfa á hliðinni stjórnar hraðanum (viðnáminu). Þegar ég færði Alpann var hann stilltur á stopp. Ég kom mér fyrir hangandi í honum og byrjaði að minka viðnámið.
Af einhverjum ástæðum var mér litið á línuna sem kom út úr Alpanum.Mér til skelfingar, sem ég létt í ljós með hræðslu öskri, sá ég að í stað þess setja Aplann á 90m af línu sem ná alla leið niður hafði ég sett hann á um 50cm sem stóðu út úr hnútnum sem tengdi línurnar tvær.
Hefði ég ekki tekið eftir þessu hefði ég fengið 50cm sig og 90m frjálst fall með lendingu sem er vægast sagt ekki spennandi.Þetta er svona eitt af þessum tilfellum þegar einhver smá heppni eða tilviljun kemur í veg fyrir að mistök hafi alvarlegust afleiðingarnar. Á endanum verður þetta svo góð saga!
Sem betur fer hefur svona tilfellum fækkað um leið og klifurárunum fjölgar.
kv.
SófacoreVerður trailerinn ykkar ekki eitthvað í líkingu við þetta?
Já Sissi, ég efa ekki að þið hafið skemmt ykkur þarna fyrir austan. Ég veit líka alveg afhverju þið eruð í þessu yfir höfuð, og það er ekki af neinni sérstakri góðmennsku!
Enda er fátt verra og leiðinlegra en björgunarsveitafólk með köllun!Ég var búinn að skrifa ofangreint áður en Olli skrifaði sinn pistil hér kemur því framhaldið (já, það er rólegt í vinnunni í dag):
Ástæðan fyrir því að ÍFLM notar ekki Virkisjökulinn er einfaldlega sú að það er mun auðveldara að fara Sandfellið. Þar eru einnig engar brekkur þar sem snjóflóð geta fallið (nema í Hnjúknum sjálfum). Það sem gerði útslagið með þetta var það að jökullinn hafði hörfað mikið í stóru fönnunni þar sem hækkunnin byrjar eftir að komið er af skriðjöklinum. Landslagið þar varð einfaldlega of óstöðugt og erfitt yfirferðar.
Áður en til þessa kom vorum ÍFLM farnir að færa sig yfir á Sandfellið þegar leið á sumarið vegna þess að stór sprunga lokaði leiðinni við Dyrhamar. Reyndar er líklega enn hægt að fara þessa leið á hvaða árstíma sem er með því að læðast undir Dyrhamarinn. Það er hinsvegar ekki hægt að réttlæta hættuna á grjóthruni úr Dyrhamrinum þegar menn eru á ferð með óvant fólk og/eða stóra hópa.
Svo held ég ekki að þú þurfir að hafa neinar áhyggjur af því að menn meini þér aðganga að fjallasvæðum á landinu. Þetta er fyrst og fremst bara fyndið og ekki nokkur hætta á að málsmetandi menn taki svona pælingar alvarlega.
Ég hvet þig (Olli) og aðra þá sem hafa bakgrunninn til að meta þær hættur sem eru í fjalllendi að taka ákvarðanir á eigin forsendum. Það sem kemur í fjölmiðlum er ekki endilega það rétta og ég hef aldrei litið á það sem einhvern heilagan sannleik.
Á sama tíma er mikilvægt að menn geri sér grein fyrir að þegar ferðast er með óvönnu fólki eru öryggiskröfur allt aðrar en þegar maður er með félaganum. Því verður að meta hættur og taka ákvarðanir á annan hátt. T.d. nota ekki Virkisjökulinn vegna hættu á grjóthruni!Ef menn fara í að gera svona upplýsingarbæklinga eða skilti þá er eitt athygglisvert vandamál sem verður að fylgja. Ég veit ekki alveg hvernig á að skýra þetta í stuttu máli þannig að hér kemur enn ein langlokan. kannski einhver annar geti svo set þetta betur fram í væntanlegum upplýsingarpésa.
Mjög margir fjallamenn frá Evrópu nota svokallaða short-rope tækni til að ferðast í fjalllendi. Þessi tækni nota þeir þar sem að fjallaleiðsögumenn í Ölpunum nota hana til að auka öryggi viðskiptavina sinna.
Tækning fer í megin atriðum þannig fram að leiðsögumaðurinn festir sig við viðskiptavininn með línum þannig að á milli þeirra eru nokkrir metrar. Hann tekur svo mest af línunni í hönk og hefur aðeis stutt í kúnan og getur þannig stýrt honum í tæknilegum erfiðleikum. Þegar á þarf að halda getur leiðsögumaðurinn nýtt alla línuna til að klifra sjálfur óhindrað upp stutta erfiðleika og síðan tryggir hann kúna á eftir sér.
Þeir sem hafa snefil af skilningi á ferðamennsku á jöklum sjá strax að þessi aðferð er ekki tilþess fallinn að auka öryggi. Þvert á móti verða áhrifin sú að ef annar aðilinn fellur í sprungu nær hann miklum hraða áður en línan verður strekt milli hans og félagans. Það eru því góðar líkur á að félagin fylgi með niður í sprunguna.
Ef ég ætti að skrifa skáldsögu um örlög þjóðverjanna væri þetta sú atburðarrás sem ég teldi best til þess fallna að tveir menn hverfi með húð og hári um mitt sumar.
Íslendingar eru duglegri við að ganga í strektri línu á jöklunum. Ég hef hinsvegar oft á tilfinningunni að þeir hópar sem maður hittir á jöklinum séu ekki alveg með á nótunum um það hvernig ná á félaganum upp úr sprungu. Flestir gera einfaldlega ráð fyrir að hægt sé að toga menn upp með handafli (sem er vissulega hægt í vissum aðstæðum hafa maður nægan mannskap).
Annars verð ég að játa að ég er ekki fullkominn andstæðingur þess að hafa reglur um ferðamennsku á jöklum.
Þær reglur sem ég vill sjá snúa þó eingöngu að þeim sem þiggja greiðslu fyrir að lóðsa aðra um þessi svæði.
Það eru annsi mörg tilfellinn þar sem maður hefur séð til hópa á jöklinum þar sem „leiðsögumaðurinn“ hefur algerlega mist stjórn á hópnum (ég hef jafnvel mætt línulausum kúnum sem hafa gefist upp og eru að rölta niður einir og eftirlitslausir).
Auk þess sem maður hefur litla trú á að leiðsögumennirnir hafa yfir fullnægjandi kunnáttu í línuvinnu að ráð til að geta náð einhverjum upp.Á hverju vori, þegar mestar líkur eru á að menn brjóti í gegnum snjóþekjuna og veður koma hvað hraðast inn, sér maður þetta. Og það er ekki spurning um hvort heldur hvenær slys gerast.
Slíkar reglur yrðu ekki síst til að auka virðingu almennra fjallamanna fyrir þeim hættum sem eru á jöklum landsins og maður sæi færri tilfelli þar sem hann Jón Jónsson sem fór upp í fyrra og lærði 8-tu hnút og vistaði leiðina inn í GPS tækið sitt kemur með alla vini sína og „leiðir“ þá á toppinn.
Já þessi svæðisstjórnargaukur í fréttunum var bara nokkuð fyndin. Ef einhver skilur ekki brandrarnn þá hef ég farið á Hnjúkinn í mars, apríl, maí, júní, júlí, ágúst, septemer og desember og ef maður segir að aðal hættrnar séu þrjár:
Veður, sprungur, snjóflóð þá skorar sumarið júní, júlí og ágúst ásamt september lægst í öllum flokkum (miðað við eðlilega ferðahætti og kunnáttu).Það eina sem reyndar veldur stundum vandræðum síðsumars er að Hnjúkurinn sjálfur verðu brattur og ísaður.
Þetta er því ekki bara forræðishyggja heldur fáránleg yfirlýsing á alla kannta. Er þetta alveg rétti maðurinn til að stýra stærstu aðgerð Slysbjargar í fjalllendi?
Annars alltaf skemmtilegar þessar pælingar um boð og bönn.
Hver á að framfylgja fjallabanni eða tilkynningarskildu? Lögreglan í Skaftafelli (eða kannski á bara að fá Hnappavallalögguna í hlutverkið ! ) ?
Og hver yrðu viðurlögin, mannbroddarnir gerðir upptækir? Fángelsun eða bara útlegð í Síberíu?
Þannig hugmyndir eru allar mjög einfaldlega hlægilegar hvort sem litið er á þær frá praktískum sjónarmiður eða frá því sem teljast verður eðlilegt frelsi einstaklingsins. Geri ráð fyrir að sömu aðilar séu líka að spá í að banna sölu áfengis í miðbæ Reykjavíkur um helgar. Slíkt bann yrði afar áhrifaríkt til að draga úr ofbeldi í miðbænum og myndi vafa lítið bjarga fleiri mannslífum.Ég er sammála Arnari með upplýsingaskilti við helstu leiðir. Þar sem varað er við hættunum, hvort sem er fyrir fjallamenn eða alla túrhestana sem koma sér í vandræði með því að fara upp á skriðjökla á strigaskóm.
Það vill reyndar svo skemmtilega til að lengi hefur staðið til að setja upp svona skilti en af einhverjum ástæðum hefur viðkomandi aðili ekki komið því í verk!!??? Skildi það hafa breyt einhverju?
Log bókin hljómar líka afar vel!
Blast from the past þar sem undirritaður stillir sér upp með tveimur góðum kunningjum sem einnig eru áhrifa ríkir spámenn!
http://www.oraefi.is/mountaineering/austurveggurinn7.htm
Ekki laust við að maður sakni þeirra félaga stundum, en maður kemur í manns stað!
Skemmtilegt hvernig kjaftaglöðum ísklifrara tekst að afvegaleiða umræðu um sprotkifursvæði! Ekki satt?
Viðar notar handska númer XXL og Ágúst á ekki minna en 3 svarta spámenn (sem eru nú alvöru sleggjur) svo líklega er ekki ástæða til að hafa meiri áhyggjur af þessu!
Ég labba ekki!
Konur labba!
Lúft exi!Veit annars ekki hvað ég er að Ibba gogg, hef ekki komið í Valshamar svo árum skiptir!
kv.
SófacoreRólegur kallinn minn, gekk frá þessu um daginn til að lýsa ánægju minni með það að ársritið væri loks að koma út! Annars búinn að bíða ansi lengi eftir þessu skoti
Hinsvegar spillir alveg örugglega ekki fyrir að benda mönnum á að klifrarar og aðrir landsmenn eiga rétt til notkunnar á landinu.
Hvort sem eru girðinga-glaðir bændir eða Reykvíkingar með loðna lófa þá gera menn sér ekki alltaf grein fyrir að eignarréttur á landi kemur ekki 100% í veg fyrir notkunn almennings á landsins gæðum.
Ég geri mér grein fyrir að Ísalp hefur eins og stendur ekki lögfræðideild. Ég er hinsvegar algerlega ósammála því að það falli ekki í verkahring stjórnar að koma að aðgengismálum.
Sýnist oft að þetta sé eitt af stærstu verkefnum sambærilegra félagasamtaka erlendis (þar sem eignarréttur á landi er reyndar oftast mun meira afgerandi en hér og vandamálin því stærri).Það kæmi mér á óvart ef þyrfti að ganga lengi á eftir okkar ágætu lögfræði menntuðu félögum til að fá eins og hálfa blaðsíðu með tilvitninun í umrædd lög og fallegri undirskrift.
Þetta mál er ekkert nýtt og ég hef áður lýst þeirri skoðun að taka eigi þetta föstum tökum og að það sé hlutverk stjórnar Ísalp. Ef menn hefðu klárað þetta þegar þetta byrjaði væri kannski ekki fullkomlega búið að umkringja svæðið með sumarbústöðum og/eða það kæmi hinum nýju landeigendum ekki á óvart að þeir væru stöku sinnum nágrannar nokkura klifrara.
Það er hinsvegar rétt að best er að reyna að ná sáttum í bróðerni sé það hægt! Sé það ekki hægt þá verða einfaldlega lög landsisn að ráð!
