Leið númer 46 á mynd

Krefjandi leið. Aðalerfiðleikarnir eru síðustu 70 metrarnir. Víða laus í sér. Alvarleg leið að vetrarlagi.

Gráða: III, 200m.

FF.: Björn Gíslason, Snævarr Guðmundssonm 23. maí 1981.

Leið nr. 45 á mynd.

Létt klettaklifur á hryggnum en talsverðar hliðranir í efri hluta til að komast á þægilegan hátt upp beltin.

Gráða: I/II, 200m.

Leið merkt sem 25.

AD+, WI4+. 200M, sirka 5klst. FF: Broddi Magnússon og Páll Sveinsson.

Austurgrófin er í raun viðamikil hvilft í veggnum sem gefur kost á fleiri en einni leið. Beinusut og reglulegustu línurnar eru leiðir 24 og 25. Leið 25 er vestar. Lykilkaflarnir eru tvær fyrstu spannirnar en eftir það sameinast hún leið 24.

Leið nr. 44 á mynd.

Einföld snjórás þar sem brattinn eykst er ofar dregur, 200m.

FF.: Helgi Benediktsson, Arngrímur Blöndahl og Einar Steingrímsson, 24. des 1978.

Leið nr. 43 á mynd.

Auðveld snjólína, 150m. Stundum er hengja í toppinn.

Mynd óskast

25m

Fyrst farin Jan. ´90: Jón Þorgrímsson, Stefán S Smárason
Hæsti fossinn í austurhlíðum Þórnýjartinds. Fjöldi
styttri fossa í léttari kantinum er á þessu svæði og
henta vel fyrir þá sem eru að byrja að spreyta sig í
sportinu.

Lengst til hægri á mynd, í endanum á Tríó hvelfingunni.

20m

Þægileg leið í litlu gili beint á móti Tríó (í sömu hvelfingu).

FF: Guðlaugur Ingi Guðlaugsson, Heiða Jónsdóttir og Skarphéðinn Halldórsson, desember 2008.

Leið nr. 42 á mynd.

Einföld snjólína, 170m.

FF.: Helgi Benediktsson, Arngrímur Blöndahl og Einar Steingrímsson, 24. des 1978.

Leið merkt inn sem B1, a), b) og c) á mynd

60m

Fyrst farin Jan. ´88: Guðmundur H Christensen, Snævarr Guðmundss., Páll Sveinsson
Í áberandi gili norðan við snjóleið á Þórnýjartind,
miðja leið inn dalinn. Fossinn skiptist í tvö ísþil og
er það efra hærra og erfiðara. Fossinn klofnar í þrjár
greinilega súlur.

a) vinstra kertið er venjulega erfiðast , WI5 í
venjulegu árferði og vantar oft í efsta partinn.
FF: Einar Stefánsson og Kristján Maack

b) orginallinn (miðjukertið) er WI4+/5

c) hægra kertið er svipað erfitt og b).
FF: PS og GHC
NB varasamur snjóflóðafarvegur liggur niður
afbrigði c) og ber því að varast hana ef snjóalög eru
ótraust.

Leið merkt sem 24.

AD, WI4. 200M, 2-4klst. FF: Jón Geirsson, Snævarr Guðmundsson, Kristinn Rúnarsson og Þorsteinn Guðjónsson.

Farið er upp íslænuna austan við leið nr. 25. Tvö íshöft eru í fyrstu spönninni. Áfram upp lænuna og lítið eitt til vinstri, að brattri ísrennu. Upp hana og næsta íshaft, þá með hliðrun til hægri. Þar fyrir ofan er sveigt upp grófina til hægri uns leiðin sameinast leið nr. 26 á áberandi snjóskafli. Upp þá leið.

Leið merkt inn sem A10 á mynd

100m WI 6 M 5

Fyrst farin 8. mar ´09: Róbert Halldórsson, Sigurður T. Þórisson, Guðjón S Steindórsson
Leiðin liggur hægra megin í hvelfingunni hjá
Þilinu. Fyrri spönnin er 50-60m upp allt slabbið
undir stóra slúttinu (WI4+). Seinni spönnin þræðir
klakabunka ofan slabbsins (15m), þaðan í um 5m
(tortryggða) mixklifurhliðrun (M5) og út á
dinglandi kertið. Kertinu er fylgt upp fyrir slúttið
um 5m í ágætis hvíld bakvið kertið. Síðustu 10-15m
eru svo klifraðir utan á lóðréttu kertinu og í bröttu
frauði/snís upp á brún.

Leið nr. 41 á mynd.

Leiðin liggur upp ísuð klettabelti og býður upp á tvö afbrigði (WI3/4) , 50m.

FF.: Helgi Benediktsson og Arnór Guðbjartsson.

Leið merkt inn sem A9 á mynd

100m

Fyrst farin Feb ´91: Páll Sveinsson, Guðmundur H Christensen
Überklassík. Leið sem allir málsmetandi ísklifarar
verða að fara. Yfirleitt farin í þremur spönnum,
40m WI4 fyrsta spönn, svo 30m WI4-5 önnur
spönn og svo 30m WI5 lokaspönn sem endar í
bröttu snjóklifri upp á brún.
NB oft er stór hellir í lok 2. spannar, þar sem
þægilegt er að gera stans.

Leið merkt inn sem A8 á mynd

50m, WI 6 M6

Fyrst farin Mar ´91: Páll Sveinsson, Guðmundur H Christensen
Leiðin liggur upp hvelfinguna ofan Tjaldsúlnanna,
beint ofan við mið-Súluna. Eftir að Tjaldsúlunni
lýkur tekur við erfiður íslaus kafli (tortryggður) inn
í hvelfinguna. Þaðan eru svo brött kerti eða tjöld til
að komast út úr slúttinu og endað í bröttu snjóklifri
upp á brún.

Leið merkt sem 23

PD. 120M, sirka 1-2klst.

Stutt afbrigði af N-veggnum og NA-hrygg. Erfiður ísfoss neðst. Haldið upp greinilega gróf austarlega í veggnum sem endar á miðum NA-hryggnum. 3 spannir, en þá sameinast hún leið nr. 22. Tilvalin leið fyrir þá sem stefna á NV-vegginn seinna meir.

Leið nr. 40 á mynd.

Breiður og greinilegur fjallshryggur sem býður upp á létt brölt í endann.

Gráða: 1, 300m.

Leið merkt inn sem A7, a), b) og c) á mynd

50-60m

a) Vinstri súlan byrjar í um 20m slabbi með smá
hliðrun til hægri. Þá tekur við 5-10m lóðrétt íshaft
og síðan 10-15m af léttara klifri upp í efstu
ísbunkana. WI4
b) Miðsúlan býður upp á nokkur afbrigði, flest
kringum WI4+/5-, erfiðast um 20m bratt þil fyrir
miðri leið.
c) Hægri súlan er jafnan erfiðust Súlnanna og lengst
(60m), oftast WI5- eða erfiðara. Byrjar í WI4 slabbi
en síðan taka við 20-30m af lóðréttu klifri og síðan
10m slabb upp í efstu ísbunkana.

Leið nr. 39 á mynd.

Einskonar skarð eða breitt gil austan við Þverfellshorn. Einföld snjólæna.

Gráða: 1, 250m.

Leið merkt inn sem A6 á mynd

60m

Fyrst farin 15. apr ´93: Þorvaldur V Þórsson, Magnús
Gunnarsson
Ýmist farin sem afbrigði við Einfarann eða sem
framhald af vinstri Tjaldsúlunni (eftir hliðrun til
vinstri á stórri snjósyllu). Byrjar á 20m lóðréttu
íshafti og endar á heilli spönn af brattri snjóbrekku.
Myndast seint á tímabilinu, einkum við bráðnum á
snjó frá brún.

Leið merkt inn sem A5, a) og b) á mynd

150m

Fyrst farin 22. nóv ´81: Jón Geirsson, Snævarr Guðmundsson
a) Falleg leið upp gilskorning. Nokkur brött íshöft.
Aðal erfiðleikarnir felast í síðustu spönninni, sem er
íslítill strompur, sem endar í bröttu snjóklifri upp á
brún. Þægilegast er að fara annað hvort lengst til
hægri eða vinstri þegar komið er upp úr leiðinni til
að losna við stærstu hengjuna sem gnæfir gjarnan
yfir miðri leiðinni (WI3)
b) Annað afbrigði af Einfaranum er upp áberandi
ísþil á höfuðveggnum vinstra megin við strompinn í
orginalinum (WI4 oftast)