The waterfall is further north in Kjósarskarð than Hrynjandi (#45), in a canyon named Strákagil, which can be seen from the road.
Turn off Kjósarskarðsvegur (48) and drive across a bridge. Take the first gravel road on the right and drive all the way to the summer cabins, if road conditions allow (see map below). The approach from here is only 25 minutes, which makes this waterfall a wonderful afternoon delight.
As can be seen on the topo the waterfall can be climbed along a few different routes and the difficulty is in the range WI4 to WI5 based on route selection and conditions each time. The corner (route 1) is easiest and generally in WI4 conditions. The other routes are harder, often WI4+ but can reach WI5 when overhanging sections form. Route 3 is seldom in due to the waterfall often being open somewhere along that route. This is also where the waterfall is the wettest.
The routes are 30-35 meters long. The waterfall will sometimes freeze solid at the top, making it easy to climb out of the gully above it and walk back down on the climber’s left. However, it’s more common to build a V-thread in the top section of the waterfall and rappel down, using two ropes or a single 70m rope.
150 m
FF: Ari T. Guðmundsson. Hreinn Magnússon og
Höskuldur H. Gylfason 26. janúar 1985. Lengsta
ísfossaleiðin i Grenihlið, er í Grindagili. Mislöng
isþrep með snjósköflum á milli í venjulegu árferði.
Innst í Skálagili í Haukadal. Leiðin eltir vinstri jaðar bogans, sem hin heimsfræga leið Brennivín (M11+) liggur beint upp. Byrjar rétt hægra megin við Trommarann (megin foss gilsins), hliðrar skáhallt upp meðfram jaðri bogans í vandasömum, tortryggðum þunnum ís. Þar var áð og gerður stans á nokkuð solid ísbunkum eftir 50m+ klifur (með 30m exposure beint fyrir neðan). Eftir stansinn tók við nokkuð vandasöm hliðrun undir/bakvið megin kertið í efsta ísþilinu. Þar bakvið var læðst upp undir létt yfirhangandi tjald með kröftugum tæknilegum hreyfingum. Ofan tjaldsins tók við feitur 20m WI5 ís upp á brún í góðan stans. Sigið í einu 60m+ sigi beint niður bogann.
Ekki eins brutally erfitt og útlit var fyrir að neðan en afar vandasamt og risky á löngum köflum (þunnur ís og tæpar/fáar tryggingar), einkum í lok fyrri spannar (á þunna slabbinu í löngu hliðruninni) og á fyrstu 10m seinni spannarinnar (hliðrun undir kertið og upp bratta tjaldið).
Frábær leið með óviðjafnanlegum exposure faktor.
FF: Róbert Halldórsson og Sigurður Tómas Þórisson, feb 14
Leið þessi var fyrst farin 7. apríl 1985 af Jón Geirssyni, Önnu Láru Friðriksdóttur, Torfa Hjaltasyni, Kristni Rúnarssyni og Þorsteini Guðjónssyni.
Aðkoman liggur um Breiðamerkurjökul og tekur 2-4klst. Þar tekur við krefjandi klifur upp hrygginn sem líkist meira egg en hrygg. “Þannig er hvergi hægt að “svindla” og stytta sér leið framhjá erfiðleikum á auðveldan hátt.” Í efsta kafla leiðarinnar er hreint og þó nokkuð strembið ísklifur. Upprunalega var leiðin klifruð með skíði og skíðað var niður.
Meðan að Björgvin og Skarphéðinn klifruðu “eins og vel smurð vél” og fóru samtals fimm leiðir á einum degi, þá klifruðu Sissi og Halli þessa leið og skruppu svo í bæjarferð. Nafnið á leiðinni gefur til kynna kvers kyns bæjarferðin var