Sveiflaði mér niður Kóngsgilið í Bláfjöllum í tunglskininu í kvöld. Þó haustið sé kannski frekar tími skauta en skíðaferða þá er um að gera að nýta þetta hvíta. Alltaf ákveðin sjarmi og stíll yfir því að ganga upp brekkuna upp á gamla mátann með skíðin á öxlinni. Ágætt að vera laus við lyfturnar. Það var hins vegar lítill stíll yfir kappanum á niðurleiðinni, nokkrar byltur og bambusprikið brotnaði í miðri brekku. En fall er víst faraheill og alltaf er þetta jafn fjandi gaman.
Kv. Árni Alf.