Er mættur á svæðið. Búin að vera bongóblíða alla leiðina, fjöllin skarta sínu fegursta og færðin er fín. Varð að láta mér lynda að fara með rútunni því team -Árbær neitaði mér um far norður. Þeir ætla ekki einu sinni blanda geði okkur Kalla Eiríks sem var búinn að bjóða þeim gistingu á KEA en þess í stað vera í sér íbúð og menn hittast því líklega ekki fyrr en í brekkunum á morgun. Já harkan er orðin mikil. Þetta er alvöru keppni eins og Kjarri orðaði það.
Hvað með það. Rútuferðin var fín. Þegar ég var nýsestur í rútuna á BSÍ þá hafði ekki ómyndarleg ljóska fyrir því að færa sig um set og setjast við hliðina á mér. Greinilegt að sumir geisla út frá sér. Á leiðinni norður skiptumst við á að fækka klæðum og fara úr skóm, allt þó innan siðsamlegra marka. Þegar upp var staðið reyndist hin bráðmyndarlega mær vera frá Telemark héraði í Noregi, Kristín að nafni. Hún missir þó væntanlega af mótinu þar sem hún fer með rútunni aftur í bæinn fimm. Mikið á sig lagt til að fá að sitja við hliðina Eyfellsku Aflmenni.
Kv. Árni Alf.