Heljargnípa og Þuríðartindur

Ekki vil ég nú eyðileggja góða og gagnlega umræðu um boltun hér á landi á en ætla nú samt að koma með fréttir úr öðrum áttum.

Fórum fjórir piltar upp á Breiðarmerkurjökul um helgina til að reyna við Heljargnípu (sjá ársrit 1986 held ég) og ganga á Þuríðartind á Öræfajökli. Auk mín voru þar Sissi, Freyzi og Hemmi.

Í stuttu máli þá tókst ætlunarverkið og að okkur vitandi er þetta þriðja sinn sem Heljargnípan er farin (Jón Geirs og co 1985 og Jón Haukur + félagi 1995). Skildum við þurfa að bíða til 2115 þar til fjórða uppáferðin verður? Leiðin er alveg stórskemmtileg og í mögnuðu landslagi. Sennilega fórum við nýa leið upp fyrri hluta gnípunnar. Klifruðum norðan megin í hryggnum en á myndinni sem fylgir leiðarlýsingunni sýndist okkur upphaflega leiðin vera sunnan megin. Efri hlutinn væntanlega sá sami enda ekki um margar leiðir að velja þar. Klifrið er mestmegnis allbratt snjóklifur þar sem litlar lænur eru þræddar og klettaklifur þess á milli – skoskur fílingur. Þetta er mjög opin leið. Leiðin ætti að hanga í aðstæðum í sona tvær vikur í viðbót þannig að hendið frá ykkur öllu sem þið eruð að gera og brunið austur með det samme. Mæli með því. Sleppið öllum ísskrúfum og takið frekar með ykkur snjóankeri, hnetur og (vískí)fleyga. Ekki búast við góðum megintryggingum.

Gengum á Þuríðartind daginn eftir og uppskárum 1M$ útsýni. Einstaklega fallegur tindur.

Farið svo og kaupið bókina hans Snævars um Öræfajökul. Það er fjallað um þetta allt saman þar.

Myndir hér: http://gallery.askur.org/album359

Steppo