Hálkubroddar á fjöllum

Ég hef ekki prófað svona hálkubrodda í fjallendi, en stórefa að þeir eigi heima þar. Sérstaklega í alvöru harðfenni. Því miður virðist sem of mikill afsláttur sé gefinn í þessum fjölmennu fjallgöngum sem ferðafélögin og mörg ferðaþjónustufyrirtæki standa fyrir. Fyrir utan það þá skil ég ekki hvert sportið er að fara í fjallgöngu með 100 öðrum.

Ági

Slysið um helgina er ekki það fyrsta tengt hálku/innanbæjarbroddum. Heyrði líka af svipuðum dæmum í fyrra. Þessir hálkubroddar eru klárlega ekki gerðir fyrir brekkur og ójöfnur, flestir festir með teygjum eða álika sem poppar af um leið og það kemur eitthvað átak á þetta.
Hef ekki prufað hálfbrodda eins og Björk vísar í en þeir eru þá allavegana strappaðir á skóinn og ættu ekki bara að poppa af.
Svo er ísöxin annar handleggur sem fólk er greinilega farið að skilja eftir heima!

Ég hef nú spáð töluvert í svona brodda einmitt fyrir rjúpnaskytterí eftir að ég húrraði niður gilbrekku fyrir nokkrum árum. Hlaupabroddar eins og yaktrack (bæði gormar og gaddar) endast ekki daginn þar sem gengið er á grjóti, möl og hjarni til skiptis og þá oftast í hliðarhalla. En ekki er heldur hægt að ganga á alvöru broddum í öllu þessu grjóti sem maður er að brölta í. Það er nefnilega þannig að flestar rjúpnaskyttur eru að þramma snjólínuna (ís og grjót til skiptis). Ég er því alltaf orðið með ísöxi á bakpokanum (stutta fjallaskíðaöxi) og ef ég þarf að fara einhverja brekku sem mér lýst ekki á axla ég byssuna og tek fram öxina. Einn félagi minn sem horfði á eftir mér niður í gilið er búinn að fá sér öxi eingöngu fyrir rjúpnaveiðar.

„FÍ er ekki ferðamennskufyritæki Sissi, ekki frekar en Ísalp“

Ég held að FÍ sé nánast á mörkunum að vera meira fyrirtæki en samtök áhugamanna.

kv.
HG

Eru ekki leiðsögumenn í ferðum á vegum FÍ á launum?

Burt séð frá því hvað endar undir skónum (hálkuvarnir eða fullvaxnir 10-12 gadda broddar) er mikilvægast að fara ekki fram úr sér, heldur snúa við í tíma og áður en komið er í aðstæður sem búnaðurinn er ekki hannaður fyrir. Þannig eiga hálkuvarnir (keðjur eða annað) vel við í gönguferðum að vetrarlagi svo fremi ekki sé teflt á tæpasta vað þar sem fallhætta er fyrir hendi.

Þrátt fyrir gott framtak Landsbjargar hrasa hrasa ég um meðfylgjandi setn/málsgrein:
„Sé haldið til fjalla þarf alltaf að taka með snjóflóðaýli, skóflu og snjóflóðaleitarstöng. Gönguskór þurfa að vera góðir og vera svokallaðir hálfstífir skór svo hægt sé að festa á þá mannbrodda ef gangan leiðir menn á þær slóðir að notkun á þeim sé nauðsynleg.“

… bæði vegna þess að fyrsta boðorðið um ýli, skóflu og stöng er óraunhæf krafa fyrir fólk þótt það haldi til fjalla að vetrarlagi og nær væri að upplýsa um hvernig forðast megi 25-50°brekkur og snjóþungar hlíðar.
Svo er það engin skylda að gönguskór séu hálfstífir fyrir nútíma brodda.

Hvað varðar hras í fjallshlíðum veit ég að FÍ hefur haldið námskeið í kúnstum vetrarfjallamennsku (þ.e. notkun ísaxar og brodda) fyrir sitt göngufólk, en hvort slíkt námskeið er skylda gegn þátttöku í ferðunum veit ég ekki.
Áfram Slysbjörg
Jón Gauti

Þetta var mitt lóð Sissi … enda stendur efnið mér nærri.
Þú ert duglegur að draga fólk í dilka. En þeir sem gagnrýna verða líka að setja sig inn í þær aðstæður sem fjallgöngufólk er að glíma við að vetrum, en þær eru um margt frábrugðnar þeirri vetrarfjallamennsku sem þú ert að vísa í.
Undanfarin fimm ár má heita að nær mánaðarlega hafi ég gengið á fjöll með áhugasama Íslendinga sem eins og þú bendir á Sissi eru að átta sig á möguleikum fjallgangna að vetrarlagi. Þetta er áhugasamt fólk sem eins og gengur fer sínar eigin leiðir og finnur lausnir. Fyrir þennen hóp virðast hálkuvarnir vera ágæt lausn upp að ákveðnu marki en kúnstin er sú að þekkja takmörk þessa útbúnaðar, enda leysa hálkuvarnir ekki allan vanda. Ég er ekki í vafa um að helmingi fleiri væru búnir að slasa sig helmingi verr með því einfaldlega að renna á hausinn á svellbunkum á leið til fjalla eða í neðstu hlíðum þeirra þar sem engum (jafnvel ekki fullþjálfuðum björgunarsveitarmanni) ditti í hug að spenna á sig fullvaxna fjallabrodda.
En auðvitað eru alltaf einhverjir sem ganga of langt og leiðast út í aðstæður sem þeir ráða ekki við. Það myndu þeir líka gera á fullvöxnum fjallabroddum. Það á við um þá sem stunda fjallgöngur eins og aðra að þeir verða að læri á útbúnaðinn og ofmeta hann ekki. Hálkubroddar eiga við í sáralitlum halla þar sem aðeins er hætta á að hrasa en ekki á falli. Ef minnsta hætta er á alvarlegu falli þarf að koma til ísöxi og eftir aðstæðum alvöru broddar.
Gott dæmi um skynsamlega notkun heyrði ég hjá miklum fjallgöngumanni Leifi Hákonarsyni. En hann notar umræddar keðjur (hálkuvarnir) á leiðinni upp að Steini þar sem hann fer í alvöru fjallabrodda til að ganga upp á Þverfellshornið. Þannig er hann örugglega mun öruggari en þeir (e.t.v. flestir björgunarsveitarmenn sem annað hvort stunda fjallamennsku eða vetrarfjallamennsku) sem sennilega kjósa að ganga broddalausir á svellbunkum upp að Steini í útköllum nú eða með fullvaxna brodda undir hálf eða alstífum fjallaskónum og ekki bíð ég heldur í slysahættuna af því.
Með hverju ætlar þú að mæla?
Hvað snjóflóðin varðar er erfitt að bera gönguhópa saman við vélsleða-, fjallaskíða og fjallabrettafólk þótt þeir eigi það sameiginlegt að ferðast að vetrarlagi af því fjallgöngufólk reynir oftar en ekki að forðast snjó á ferðum sínum en velja frekar snjólétta hryggi eða brekkur þar sem steinar og melar standa upp úr. Að þessu sögðu tel ég mun árangursríkara að benda fjallgöngufólki sem langar að ganga til fjalla á veturna á að forðast alfarið allar 25-50° brattar snjóbrekkkur.
Þar fyrir utan þóttu mér ráðleggingar Safetravel í hefti sem gefið var út fyrir nokkrum misserum mjög gagnrýnivert og því hef ég varan á mér. Finn þetta hefti reyndar ekki núna og eins víst að það hafi verið fjarlægt.
bestu
Jón Gauti