Same same – but different

Er i godu chilli a Railay i Thailandi, adeins buinn ad klipa i klett herna sem er taer snilld. Bergid er alveg magnad, allskonar dropasteinar og finheit, madur ser grip sem eru alveg ny upplifun i annarri hverri hreyfingu.

Her er mikid magn leida af ollum erfidleikum, engin adkoma oft a tidum (klifrad beint fra gullnum solbadsstrondum) og hrae odyrt ad lifa eins og kongur.

Eina sem eg a eilitid erfitt med ad venjast eru thraedingarnar, sem er ansi mikid af her, en samkvaemt leidarvisinum eru thaer miklu traustari en hefdbundnu boltarnir herna, sem eydast upp a nokkrum arum vegna hita, eiturgufu ur sjonum, loftmengunar og sidast en ekki sist syrustigs i berginu. Menn hafa vart undan ad endurbolta, og eru komnir nidur a limda titaniumbolta nuna, sem vonast er til ad haldi eitthvad.

Sidan er thetta frekar heitur timi til klifurs fyrir okkur klakabua, en fint i skugga yfir midjan daginn. Menn eru meira herna i januar, februar skilst mer – a ‘svala’ timanum.

Nema hvad, maeli hiklaust med thessu. Huxa ad madur reyni ad kikja hingad aftur i designerada klifurferd.

Svo skemmir ekki fyrir ad geta brugdid ser i sjoinn, snorklad sma, kafad og milljon adrir hlutir sem haegt er ad gera ser til dundurs herna.

Laet eina goda fljota med: http://farm2.static.flickr.com/1082/845594465_006ddcdfdd.jpg

Hils fra Railay,
Sissi