Björgunartryggingar Stórabróður

„Á að borga tryggingu til að fá leyfi til að fara inn í þjóðgarðinn? Eru ÍSALP félagar of „góðir“ til að láta vita af sínum ferðum?“

Þetta skrifar þjóðgarðsvörður í Skaftafelli í tilefni af fyrirhuguðum Vatnajökulþjóðgarði.

Eins og JHS hefur bent á er fylgni milli þess að innheimta aðgangsleyfi/tryggingarfé inn í þjóðgarð og þess að framkvæma leit og björgun ef á slíkt reynir.
Áhugamannabjörgunarsamtök sem við erum flest aðilar að eru þessu ekki fylgjandi.
Ef opinberir aðilar á borð við þjóðgarða gera þessa kröfu verða þeir að uppfylla sinn þátt, þ.e. að vera færir um að veita þjónustuna sem þeir rukkuðu fyrir. Þetta verða þeir að gera með eigin mannskap eða þá kaupa hana frá e-h konar verktökum þar sem „björgun gegn borgun“ lítur allt öðrum lögmálum en okkar sjálfboðafyrirkomulag.
Björgunarsveitirnar hafa lagst vel yfir þetta mál og niðurstaðan er sú að best er að hafa eitt kerfi fyrir alla. Kostnaður við ferðatryggingaútfærsluna yrði yfirgengilega hár og riðlar núverandi fyrirkomulagi.
Hvort land er innan þjóðgarðs eða utan skiptir engu máli í þessu samhengi.
Varðandi það að hafa miðstýrt skráningarbatterí á fjöll vil ég taka það fram í eitt skipti fyrir öll:
ÉG ER ALLT OG GÓÐUR TIL AÐ SKRÁ FERÐIR MÍNAR Í E-H STÓRABRÓÐURSEFTIRLITSKERFI.

Fjallamennska hefur á öllum tímum snúist um að menn reyni mátt sinn og megin án þess að horft sé yfir öxlina á þeim.
Gjaldið sem hver og einn borgar fyrir þeta athæfi er e-h áhætta en henni stjórna menn sjálfir og geara þær ráðstafanir sem þarf til að tryggja öryggi sitt og sinna. Þekking er þar atriði númer eitt og þar skiptir félag eins og ÍSALP hvað mestu máli.

Hætturnar leynast reyndar víðar……. -eins og Sigurður þórarinsson endaði Vögguvísu Jöklamóður:
-„Eins er gott að leggjast ekki í sprúttið“….